Τασούλα Τσιλιμένη

Πριν πάω σχολείο, τα πρώτα μου γράμματα τα έγραψα στο νοτισμένο από τη βροχή χώμα μ’ ένα ξυλάκι. Για πρώτη φορά το όνομά μου το έγραψα μ’ ένα κομμάτι κεραμίδι στον φρεσκοβαμμένο τοίχο της κυρίας Καλλιόπης της γειτόνισσας, και καταλαβαίνεις τι έγινε στη συνέχεια… Κρυφά έπαιρνα το μολύβι της αδελφής μου, που πήγαινε στην τρίτη Δημοτικού, και σε οποιοδήποτε χαρτί έβρισκα ζωγράφιζα κι έγραφα γράμματα, έτσι νόμιζα τουλάχιστον. «Τι καρικατούρες είναι αυτά;» έλεγε ο μπα-μπάς μου. «Τι όμορφα που γράφει το κοριτσάκι μου!» έλεγε η μαμά μου. Η κυρία Κούλα, η πρώτη μου δασκάλα, μου έμαθε να γράφω και να διαβάζω σωστά τα γράμματα. Κι ύστερα πήρα φόρα και από τότε δεν σταμάτησα να γράφω και να διαβάζω. Διαβάζω και γράφω τόσο πολύ που χρειάζομαι βοηθό. Ευτυχώς έχω τον κύριο Μπου. Γράφουμε, διαβάζουμε παρέα και περνάμε ωραία. Άλλες φορές τραγουδάμε, κυνηγιόμαστε και καμιά φορά βγάζουμε και φωτογραφίες. Να, όπως αυτή που μου έβγαλε ο Μπου και σου τη χαρίζω.